Şimdi İsrailoğulları'nın başında Nun'un oğlu Hz. Yuşa var. Eriha, İlya ve Belka ve nihayet Kudüs...artık arz-ı mevud onun önderliğindeki Museviler'de. Sonra Hz. İlyas, Hz. Elyesa ve Hz. İşmoil İsrailoğulları'na peygamber olarak gönderildi. Hz. İşmoil de Talut'u hükümdar yaptı. Talut (ya da Saul), Filistinliler ile harb ederken, namı almış yürümüş, pek cesur ve gözüpek savaşçı Calut (kesin bir yabancı filmde Goliath ismini duymuşsunuzdur), Musevi ordusunun karşısına dikildi. Böyle bir savaşçının karşısında yapılabilecek en mantıklı şey, erkeklik kitabının temel prensiplerinden birini yerine getirip kaçmaktır. Ama Talut'un ordusunda, hiç de harp meydanından kaçmaya gelmemiş, Calut'u devirmeye kararlı bir genç vardı. Bu genç, korkudan ödü kopmuş akraba ve tanıdıklarının şaşkın bakışları arasında sapanına bir taş koydu ve hiç yenilgi tatmamış Calut'u oracıkta öldürüverdi. Talut, bu genci birazcık kıskanmış olsa da onun ölümünden sonra İsrailoğulları'na hükümdar olmuştur. Biraz sonra Yahudiler'in altın ve yükseliş çağı başlayacak.
Rivayet odur ki, Hz. Davud, milattan 1000 sene evvel tevellüd etti. Talut'un ölümünden sonra başa geçmiş ve hemen Kudüs'ü tekrar alıp, başkent yapmıştır. 40 yıl süren hükümdarlığı, her açıdan bir yükseliş, refah ve bolluk zamanıdır. Birçok fetihle beraber, topraklar iyice büyüdü. Kudüs'te büyük bir mabed inşaasına başladığı halde ömrü vefa etmedi ve yerine, bir savaşta ölmüş olan komutanı Urya'nın (Uria) dul hanımı Batşeba'dan (Bathsheba) doğan oğlu Süleyman geçti.
Hz. Süleyman dönemi Yahudiler'in en parlak ve dolayısıyla şimdilerde dahi özlem ve iştiyak ile andıkları dönemidir. Tıpkı babası gibi 40 sene hükümdar olmuştur. Babasının inşaatına başladığı Beyt-i Mukaddes ya da Mescid-i Aksa'nın yapımını 7 senede bitirdi ve ortaya muhteşem bir mabed çıktı. O zaman bilinen dünyanın en görkemli şehri oluvermişti Kudüs. Hz. Süleyman, Tevrat, on emir ve diğer bazı kıymetli emanetleri bir sandığa (Mukaddes Sandık ya da Tabut-u Sekine) koyup, bu mabedin bir odasına koydurdu. Saba melikesi Belkıs'ı davet etti ve daha sonra onunla evlendi. Daha Talut zamanında neredeyse mağara evi gibi basit kulübelerde yaşayan millet, büyük ve ferah evlerle, ibadethanelerle ve daha birçok binalarla ilk defa tanıştı. Ticaret gelişti ve dolayısıyla zenginlik arttı. O diyarlar adalet gördü. Fakat, hani (teşbihte hata olmasın) "öküz öldü ortaklık bozuldu" derler ya, Hz. Süleyman vefat edince, bizim oniki kabile hemencecik birbirine düşüverdi!
Dünyanın en mamur, en müreffeh, en medeni ülkesi 100 sene sürdü-sürmedi. Yahudiler ikiye ayrıldı; on kabile İsrail Devletini kurarken, kalan iki kabile (ki başlarında Hz. Süleyman'ın oğlu Rehoboam vardı) Yahuda devletinde karar kıldı. Yine eski azgın, bozuk hallerine döndüler. Asuriler ve Babilliler, bu ikiye ayrılmış, eski gücünü kaybetmiş, üstelik çok mal-mülk vaadeden toprakları yağma etti. Dünyanın en zalimlerinden ve kan dökücülerinden biri olan Buhtunnasar (ya da ecnebi haliyle Nebuchadnezzar) Kudüs'ü târ-u mâr etti. Yahudilerin ekseriyetini kılıçtan geçirdi, kalanları da Babil'e sürdü. Hakikisi 40 cüz (her cüzde 1000 sure ve her surede 1000 ayet olmak üzere) olan Tevrat bu karmaşada yok oldu ya da edildi. Bu hacimdeki bir kitabı ezbere bilecek fazla kimse de yoktu. Buhtunnasar, 70 bin Yahudi alimi ve İbranilere onlara peygamber olarak gönderilen Hz. Danyal'ı ve Hz. Üzeyr'i de ( ya da Azra) esir edince, geride kalanlar, akıllarında kaldığı kadar ile Tevrat parçalarını birleştirip şimdiki halini oluştururken, birçok asılsız ve uydurma haber de girdi, pek çok yeri unutuldu ve halilye bu Tevrat ilahi bir kitap olma vasfını kaybetti.
 |
| Ağlama Duvarı (altta) ve Kubbet-üs Sahra (üstte) |
Altıncı bölüm:
